"Rotmens, ik mag ook nooit iets van jou! Jij bent echt zo, zo ...." Je kind is boos en gefrustreerd omdat hij (of zij) niet nog een koekje mag net voor het eten en stampt de trap op. De deur van de kamer slaat op z'n hardst dicht. En wat doe jij dan?
Eerlijk? Mijn eerste impuls is altijd om achter haar aan te steigeren, om te proberen tot haar door te dringen dat ik e c h t n i e t van die woorden gediend ben en dat ze juist heel veel mag. De preek in mijn hoofd heb ik al van A tot Z klaar. Maar gelukkig ben ik door schade en schande al wat wijzer geworden. En heb ik ervaren dat er betere methoden zijn om met boosheid bij kinderen om te gaan dan er op hoge poten achteraan te vliegen ;-).
Met 2 hoogsensitieve en (vermoedelijk) hoogbegaafde kinderen hebben we regelmatig boze buien, ontploffingen en woedeaanvallen in huis. Op de momenten zelf zou ik de tijd het liefst vooruit- (of terug)spoelen zodat we deze buien kunnen voorkomen. Maar de laatste tijd merk ik steeds vaker dat de boze buien sneller overgaan, minder hun stempel drukken op de rest van de dag en minder een ding worden van het hele gezin (doordat eerder iedereen boos op elkaar werd - misschien herkenbaar?)
Dit gun ik jou en je gezin ook! Wil je weten wat ons helpt? Lees hieronder mijn 3 tips om speelser en fijner om te gaan met boosheid.
Tip 1: Laat boosheid erbij horen en speel met de triggers bij jouw kind
De eerste belangrijke tip: laat boosheid erbij horen. Boosheid is namelijk een nuttige emotie: je bewaakt je eigen grenzen, je maakt duidelijk dat je iets heel belangrijk vindt en je strijdt voor jouw 'rechten'. Dat boosheid erbij hoort, wil alleen niet zeggen dat de manier waarop je je boosheid uit zomaar mag en kan.
Onderzoek samen - op een rustig moment - wat de triggers zijn die regelmatig boosheid in jouw gezin veroorzaken. Want het koekje is uiteraard niet de reden van deze ontploffing. Misschien heeft je hoogsensitieve of (vermoedelijk) hoogbegaafde kind niet voldoende uitdaging gehad op school, of is hij gefrustreerd omdat hij de tafeltjes niet geautomatiseerd krijgt of heeft hij eerder op de dag verloren met een 'leuk' spelletje waarbij zijn vriend vals speelde...
Hieronder een kort lijstje met mogelijke triggers die boosheid bij jouw kind veroorzaken. Dit lijstje is zeker niet compleet! Je kunt hierover een gesprekje aangaan met je kind, maar het is leuker (én effectiever) om aan de hand van dit lijstje te gaan spelen.
Wij houden thuis wel van drama en spelen regelmatig toneelstukjes waarin we elkaar (in veiligheid en verbinding) proberen te triggeren. Simpele en doeltreffende oefening hiervoor: jij en je kind zijn bakker en klant (of een andere eenvoudige relatie). De bakker (jij) doet iets wat bijv. onrechtvaardig is (boosheidstrigger van jouw kind) en de klant (jouw kind) merkt dit op, laat dit toe, ervaart wat er gebeurt (in zijn hoofd en in zijn lichaam) en oefent met verschillende mogelijkheden om hiermee om te gaan en om hierop te reageren. Lol, verbinding en nieuwe perspectieven gegarandeerd!
Tip 2: Speel met boosheid toelaten en ervaar dat dit vanzelf overgaat!
Speel met je kinderen hoe je boosheid kunt toelaten. Dit werkt heerlijk bevrijdend! Wanneer je speelt worden er ongemerkt nieuwe paadjes gemaakt in je hersenen. Ook bijv. paadjes die je leren dat emoties vanzelf overgaan. Of je ontdekt tijdens spel nieuwe manieren hoe ergens mee om te gaan. Tijdens spel kom je vanzelf tot de kern door gewoon te doen, gewoon te zijn, intuïtief, in verbinding met jezelf en met elkaar en in veiligheid. Zo leer je onbewust op een heel fijne manier!
Ik heb een paar improvisatie-oefeningen en emotiespellen die we thuis 'preventief' spelen, dus als boosheid niet in de buurt is (heel belangrijk!). Gewoon op een rustige zondagmiddag zie je ons door de woonkamer stampen als we spelen dat we in de emotielift zijn gestapt. Iedere etage omhoog betekent de emotie een stapje omhoog. Op de 5de etage ben je dan al behoorlijk boos, maar nog niet ontploft. Dat gebeurt nog wat hoger als we op de 10de zijn. Gelukkig mogen we daarna met de lift naar beneden en voelen we ons lichaam telkens meer ontspannen totdat we op de begane grond weer relaxed uitstappen. Mooi toch, net als in het echte leven gaat deze emotie vanzelf voorbij! Ook fijn bij deze oefening: jullie leren ontdekken wat de eerste kleine tekenen zijn bij boosheid (bijv. kramp in je kaken, gespannen schouders). Als je kind die tekenen (her)kent en leert benoemen op het moment dat ze nog heel klein zijn, dan hoeven ze vaak niet heel groot te worden!
Tip 3: Ben er ook (of juist) voor je boze kind en geef zelf het goede voorbeeld
Toon begrip voor de emoties bij je kind. Ook al vind jij dat hij zich aanstelt, dat hij niet zo flauw moet doen, dat er veel ergere dingen in de wereld zijn, laat dit nu niet merken. Voor je kind vergaat de wereld bijna op dit moment en hij heeft niks anders nodig dan jouw liefde en geduld.
En lukt het niet? Barst de bom toch, zowel bij jou als bij je kind? Weet dat er niets menselijkers is dan dat. Ben mild naar jezelf en zeker ook naar je kind. Zijn 'bovenbrein' (het deel van de hersenen dat tegenwicht biedt aan de allesoverspoelende emoties) is nog tot midden twintig volop in ontwikkeling. En geef ook hier het goede voorbeeld door er op een later, rustiger moment op terug te komen en aan te geven dat het zelfs voor grote mensen nog lastig is om met boosheid om te gaan.
En ga preventief al spelend door met oefenen om emoties te leren kennen en te accepteren, zodat jullie deze boze buien op een later moment zelfs kunnen waarderen.
Comments