Over inzichten gesproken...
Tijdens een van de groepssessies van Mijn Superhelden Club gingen we aan de slag met het spel Schatgravers. Een heel fijn spel waarmee je op een luchtige manier naar jezelf en je groepsgenoten leert kijken en zo jouw kwaliteiten naar boven kunt halen. De opdracht was om schatkaartjes met eigenschappen die typerend zijn voor jezelf te verzamelen. Je mocht ook kaartjes weggeven aan een van de andere kinderen als je vond dat deze eigenschap meer bij de ander hoorde.
Bij iedere kwaliteit werd gediscussieerd waarom het wel of juist niet bij het kind paste. Prachtig hoe kinderen naar zichzelf en naar elkaar kijken en durven zeggen wat ze knap vinden van de ander. Het ene kind vond bijna alles passend, terwijl het andere kind veel selectiever te werk ging. Ook werd er spontaan een extra stapeltje gemaakt met eigenschappen die ze graag wilden ontwikkelen.
Aan het eind vertelden de kinderen vol trots waar ze allemaal al goed in zijn, vaak met een voorbeeld waarom het zo goed past. Wauw, aan zelfvertrouwen en zelfkennis geen gebrek! 'Wat is er eigenlijk super veel waar ik al goed in ben', riep een van de meiden.
En zeker, dat is een heel mooi inzicht!
Toch wilde ik dat de kids nog eens goed naar de schatkaarten zouden kijken om vervolgens 2 stapeltjes te maken: waar word je blij van én waar niet. Want ergens goed in zijn is 1 ding, maar als dat veel energie kost, past het misschien toch niet zo goed bij je.
Een van de meisjes had een flinke stapel kwaliteiten waaronder vrolijk, enthousiast, creatief, avontuurlijk en ook rustig. Toen ze haar stapeltje nog eens doornam, belandde de schatkaart met rustig op het stapeltje 'hier word ik niet blij van'. De uitleg was mooi, maar tegelijkertijd pijnlijk: 'Zo ben ik eigenlijk toch niet, maar dat wordt wel de hele dag van me verwacht bijvoorbeeld op school. Ik moet de hele tijd stil zitten, dat lukt me wel hoor,' zei ze er dapper achteraan. Op mijn vraag hoe het dan thuis gaat, antwoordde ze: 'Thuis wordt mama dan vaak boos omdat ik niet aan tafel blijf zitten of omdat ik dans tijdens het tandenpoetsen'. Daarna was ze even stil en ik ook….
Ik kreeg dit inzicht ook, maar pas veel later en veel pijnlijker, na 17 jaar gewerkt te hebben in de snelle marketingwereld. Iedere dag zei ik tegen mezelf 'Dat lukt me wel hoor,' net als dat meisje dat wél stil kan zitten in de klas. Totdat het niet meer lukte, ik sleepte me iedere dag naar kantoor om aan het einde van de dag compleet gesloopt weer naar huis te gaan. Ik zocht hulp bij een coach, die me tijdens de eerste sessie vroeg om 2 lijstjes te maken ‘waar word je blij van en waar niet’. Pff, doet dat er toe? Je moet toch gewoon geld verdienen en niet zo zeuren. Is het echt belangrijk om iets fijn te vinden? Om ergens blij van te worden?
En daar begon mijn zoektocht naar mijn nieuwe toekomst. Op mijn manier kun je er uiteraard ook komen, maar hoe fijn zou het zijn als bore-outs en burn-outs deels voorkomen kunnen worden door als kind te leren dat het van super belang is om te weten waar je blij van wordt (én om te kunnen zijn wie je bent).
コメント