Beetje onrustig deze morgen, vreemd gevoel in mijn buik. Het lijkt een soort kriebeltje. Oh oeps, nu vliegt het hoger en belandt het bij mijn keel. Geen fijn gevoel. Een paar jaar geleden zou ik me de hele dag rot hebben gevoeld zonder te achterhalen waar het vandaag komt. En dan zou ik me daar weer rot over voelen omdat ik alweer door ‘niks’ mijn dag heb laten verpesten. Nu denk ik: "Wauw het beweegt en jeetje het is wel een naar gevoel, maar het is er vast niet voor niks."
Wat wil je me vertellen, kriebeltje dat telkens verandert in een soort brok in mijn keel? Nee toch geen brok? Het verplaatst zich weer. Fascinerend. Heel fascinerend hoe dat werkt. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou kunnen voelen, laat staan me erover zou kunnen verwonderen en het gevoel waarderen. “Het is vooral lastig,” moet mijn hoofd ooit bedacht hebben, “al die dingen in je lijf. Dat kun je het beste uitschakelen en niet meer voelen, dat levert alleen maar gedoe op.” En tja, als je hoofd dat ooit bedacht heeft, is het behoorlijk moeilijk om dit alles weer toe te laten. Totdat je niet anders kunt omdat je omvalt of omdat er een mentor op je pad komt die je laat zien hoe tof dat allemaal werkt in je lijf.
Of beiden: omvallen en die mentor tegenkomen, dat gebeurde bij mij. Deze mentor is niet alleen een grote inspirator op het gebied van emoties, maar ook op het gebied van spelen en jezelf zijn met alles wat daarbij hoort. Wat ben ik blij dat ik 2 jaar geleden de telefoon pakte en naar Wychen belde om dingen te vragen over al haar toffe opleidingen. Niks voor mij om te bellen, niks voor mij om vragen te stellen, maar ik deed het toch. Ik wilde mijn hoofd overtuigen dat dit voor mij de beste beslissing was om verder te groeien. Mijn lijf wist het stiekem al. Zoals het altijd alles al stiekem weet. Als je maar luistert.
Vandaag en morgen alweer de laatste dagen van de geweldige opleiding Lef om te Stralen bij Xandra van theSchoolofPlay. Misschien komt daar die brok in mijn keel vandaan? Oh wacht, daar mag ik inderdaad best even bij stil staan... Wat een prachtige opleiding, met een stel prachtige mensen, zo balen dat het weer voorbij is. Ja daarom was je daar hè, brokje? Als vanzelf transformeert het weer in een fladderend kriebeltje. Wat zullen deze dagen brengen? Hoe ga ik verder met deze prachtige thema’s: Lef om te Stralen en Moed om te Falen? Ze hebben me al een flink eind op weg geholpen en vanaf morgen mag ik er nog meer mee aan de slag.
Deze thema’s zijn niet alleen voor mij belangrijk, maar voor veel meer snelle, gevoelige denker(tje)s. Die hoge lat die je jezelf - als hoogsensitieve of hoogbegaafde - vaak oplegt, zorgt ervoor dat je het echt heel moeilijk vindt om fouten te maken. Samen met de fixed mindset die er bij de meesten flink ingebakken zit, zorgen zij ervoor dat je dingen gaat vermijden. Heb je wat meer moed om te falen? Dan kun je echt verder groeien én meer ontspannen en genieten!
En aan de andere kant van de medaille past het niet in onze cultuur om van de daken te schreeuwen hoe goed, leuk, bijzonder, uitbundig, talentvol en creatief je bent. De Nee-joh-doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg-mentaliteit, zorgt ervoor dat je je klein houdt en dat je vooral probeert om zo min mogelijk op te vallen. Heb je wat meer lef om te stralen? Dan mag je al jouw moois aan de wereld laten zien en zo op jouw manier de wereld een stukje mooier maken. Geweldig toch?
Ik - als bijna afgestudeerde - lef om te stralen & moed om te falen trainer omarm deze thema’s en probeer dit voor te leven. Ik vind het namelijk zo zonde van al dat talent dat onbewust verloren gaat door faal- en straalangst. Ik heb grootse plannen en dromen om dit met de wereld te gaan delen! Hou je me in de gaten?