Ik? op de eerste plaats ?!?

Diepe teug lucht en schrijven maar. Dit is mijn 13de dag van de schrijfchallenge. Net uit mijn bed op deze andere woensdag dan normaal. De kinderen hebben namelijk studiedag. Ik ben al naar beneden gegaan. Dat vind ik altijd een fijn moment, in mijn eentje beneden. Mijn eerste kopje thee voordat het huis tot leven komt. In afwachting van wat deze dag brengen gaat. In ieder geval zon 😊

Sinds ik zelfstandig ondernemer ben, merk ik dat de studiedagen niet mijn beste dagen zijn. Misschien denk je dat het juist makkelijk is. “Jij kunt je eigen tijd indelen en dus rekening houden met deze vrije dagen van de kids. Lekker toch om dan ook niet te werken en ergens naar toe te gaan samen... Ik kan nooit vrij nemen op mijn werk.” ‘Op papier’ werkt het inderdaad zo. Ik kán vrij nemen, ik kán er zijn voor de kinderen, ik kán doen wat we willen vandaag. En toch… in de praktijk werkt het anders. Ik voel me deze dagen namelijk meestal vooral schuldig. Schuldig dat ik niet bijdraag aan onze hypotheek, schuldig dat ik me niet 100% inzet om mijn bedrijf tot een succes te maken en vervolgens weer schuldig dat ik niet kan genieten van de kinderen die thuis zijn. Dit opschrijven is al een momentje van bezinning. Ik wil het deze keer anders doen!

Ik wil me vandaag de ruimte geven om er te zijn voor de kinderen en om er samen een fijne dag van te maken. Meteen ga ik rechterop zitten in mijn bureaustoel. Alleen al het voelen van wat meer ruimte geeft lucht en brengt een voorzichtige lach op mijn gezicht. Minder streng voor jezelf zijn helpt dus om je fijner te voelen. En waarom zijn we eigenlijk zo streng voor onszelf? Waarom vinden we het zo belangrijk dat we altijd ons best doen en aanstaan, zowel op je werk, als voor je kinderen, voor je partner, voor je ouders en voor….

Is het niet eens fijn om jezelf op de eerste plaats te zetten? Ik ga het vandaag proberen. Nou ja, misschien niet op 1, maar op 2, net achter de kinderen. Of samen op een gedeelde eerste plaats, dat klinkt ook prachtig toch. Nu nog even op plekkie 1, want de kinderen en manlief zijn nog rustig boven. Ik ga in de tuin zitten met mijn tweede kopje thee, voelen hoe de zon steeds wat warmer wordt en luisteren naar het heerlijke gekwetter van de vogeltjes. Wat een fijne start van de dag!